Επισκέφτηκα το MENOO all about TASTE μια Τρίτη βράδυ. Μετά από πολύ ώρα στο δρόμο και ατελείωτη κίνηση και ενώ έχω καθυστερήσει αρκετά, μπαίνοντας στον χώρο του εστιατορίου αμέσως ένιωσα μια ηρεμία και οικειότητα. Ξύλινες επενδύσεις, ατμοσφαιρικός φωτισμός, μελετημένη επιλογή επίπλων και καλοντυμένοι σερβιτόροι. Στο ισόγειο βρίσκεται το delicatessen με μεγάλη ποικιλία τυριών και αλλαντικών, έτοιμα μαγειρεμένα φαγητά to-go, εντυπωσιακά γλυκά, και μια υπερ-πλήρης κάβα.
Χάρη στη μακροχρόνια εμπειρία στο χώρο της εστίασης, η οικογένεια Πλατή ξέρει πλέον πολύ καλά να επιλέγει τις καλύτερες πρώτες ύλες και πραγματικά ξεχωριστά προϊόντα
Η παρουσία του ιδιοκτήτη στο χώρο προϊδεάζει πάντα θετικά τον επισκέπτη. Είναι η αρχή της φιλοξενίας. Σε έναν χώρο εστίασης, όπως και σε ένα σπίτι, ο οικοδεσπότης είναι το Α και το Ω, και με την παρουσία του, σηματοδοτεί πως το εστιατόριο δεν είναι απλά μια επιχείρηση γι’ αυτόν αλλά κάτι πολύ παραπάνω.
Στον επάνω όροφο βρίσκεται το dining space: ευρύχωρα διαμορφωμένος χώρος, καλαίσθητος, και με αρκετό κόσμο. Ο χώρος του εστιατορίου μπορεί κάλλιστα να φιλοξενήσει είτε κάποιο επαγγελματικό rendez-vous είτε μια πιο προσωπική στιγμή, καθώς και μεγαλύτερες παρέες, οπού όλοι συνυπάρχουν αβίαστα και αρμονικά στον χώρο.
Ο Executive Chef Δημητρης Παναγιωτόπουλος, γνωστός από το εστιατόριο του “Τραπεζαρία” υπογράφει το μενού του MENOO που το χαρακτηρίζει συνέπεια και προσοχή στη λεπτομέρεια παρά το πέρας του χρόνου. Ο κατάλογος είναι ιδιαίτερα πλούσιος, με μεγάλη ποικιλία πιάτων, κάτι το οποίο μπορεί να λειτουργήσει και αρνητικά σε ορισμένες περιστάσεις καθώς υπάρχει ο κίνδυνος να «χαθούν» τα πιο ιδιαίτερα πιάτα ή να μην διατηρείται η ίδια ποιότητα σε όλες τις παρασκευές. Παρόλα αυτά, το MENOO δεν επιπίπτει στην παγίδα αυτήν. Ο κατάλογος στηρίζεται σε κλασσικές επιλογές πιάτων, τα περισσότερα επηρεασμένα από την γαλλική κουζίνα, ευδιάκριτες είναι και οι επιρροές από την ιταλική αλλά και την ελληνική κουζίνα, ενώ στο καινούριο χειμερινό μενού προτείνονται και κάποια ασιατικά ή πιο fusion πιάτα.
Σε άλλη περίπτωση θα συμπέραινα πως είναι ένα εστιατόριο που δεν έχει βρει τον χαρακτήρα του αλλά διαψεύστηκα ευχάριστα.
Παρά το εύρος των πιάτων και των επιρροών της κουζίνας του MENOO, δεν λείπει το απαραίτητο κοινό στοιχείο που προσδίδει συνοχή και ενιαίο ύφος στο τελικό αποτέλεσμα, το οποίο είναι απαραίτητο για να διεκδικήσει ένα εστιατόριο σήμερα τη θέση του στον γαστρονομικό χάρτη της πόλης.
Τα πιάτα
Για πρώτο πήραμε μια σαλάτα με μοσχάρι stir-fry που ήταν αρκετά ιδιαίτερη και σίγουρα κεντρίζει το ενδιαφέρον και την “Burratina” συνοδευμένη με σπαράγγια, λιαστή ντομάτα και αγκινάρα. Πολύ καλής ποιότητας burrata, με σωστή υφή, την οποία δεν βρίσκεις συχνά στην Ελλάδα.
Στη συνέχεια πήραμε την σπιτική τερίνα Foie Gras με chutney μήλο/σταφίδα, το ζεστό Foie Gras με ψητά κυδώνια και πιπεράτα φουντούκια σε αλατισμένη καραμέλα που ήταν εξαιρετικό και με πολύ εντυπωσιακή παρουσίαση και την “Μαγειρίτσα” από ντολμαδάκια Κασσιώτικα & φρέσκια τρούφα που βρήκα πάρα πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση και ένα πρωτότυπο πάντρεμα δύο πραγματικά παραδοσιακών και ανεπιτήδευτων ελληνικών γεύσεων, που συνδυασμένα δίνουν ένα εντελώς απρόσμενο αποτέλεσμα. Στο τελευταίο πιάτο ίσως να ήθελα λίγο πιο λεμονάτη την Μαγειρίτσα, χωρίς ωστόσο να ενοχλεί. Η τρούφα δένει μεν εντυπωσιακά την μαγειρίτσα με τα ντολμαδάκια, αλλά λόγω της λεπτής της γεύσης ένοιωσα πως «χάθηκε» σε αυτό το πιάτο και την ένταση των άλλων υλικών.
Για κυρίως δοκιμάσαμε τον ψητό σολομό Σκωτίας συνοδευμένο με πουρέ topinambur, καρότα γλασέ & chips λαχανικών και την tagliata από μοσχάρι Black Angus που ήταν και τα δύο ωραία μαγειρεμένα και όπως τα ζητήσαμε στο ψήσιμο. Επίσης πήραμε το ριζότο με σπαράγγια & παρμεζάνα που και αυτό ήταν πολύ σωστά μαγειρεμένο, και αρκετά καλή ποσότητα.
Για επιδόρπιο δοκιμάσαμε την Broken Mont Blanc με σπασμένες μαρένγκες, αφράτη κρέμα κάστανο, σαντιγί & maron déguisés. Αναβαθμισμένη παρουσίαση ενός κλασσικού γλυκού που το φέρνει στο σήμερα, ενώ η κρέμα κάστανου ήταν όσο γλυκιά μου αρέσει. Πρέπει να σημειωθεί πως σερβίρονται και γλυκά του ιστορικού «Au Delicieux» που πάντα είναι μια εγγυημένη επιλογή.
Το αποτέλεσμα
Στα θετικά του εστιατορίου συγκαταλέγεται επίσης η σχολαστικά επιμελημένη και πλήρης λίστα κρασιών που περιλαμβάνει τόσο ξένες όσο και ελληνικές ετικέτες για όλα τα γούστα και με μεγάλο εύρος τιμών. Σίγουρα τα πρώτα πιάτα με εντυπωσίασαν περισσότερο από τα κυρίως που όμως ήταν άρτια μαγειρεμένα και παρουσιασμένα.
Tο μενού είναι σωστά μελετημένο, φτιαγμένο με μεράκι, ενώ διατηρεί τις κλασσικές γεύσεις που αγαπάει ο Πλατής εμπλουτισμένες με προτάσεις πιο μοντέρνες χωρίς όμως υπερβολές.
Ιδιαίτερα σημαντικό είναι ότι ο χώρος του εστιατορίου ταιριάζει με το μενού, κάτι στο οποίο πλέον πολύ συχνά παρατηρούμε σύγχυση και αναντιστοιχία σε πολλά εστιατόρια, ενώ οι τιμές είναι οι αναμενόμενες και λογικές για το ύφος του εστιατορίου, με κάποια πιάτα πιο ακριβά αλλά και πολλές επιλογές που είναι πιο προσιτές. Τέλος, οι σερβιτόροι είναι πολύ ευγενικοί, καλά ενημερωμένοι για τα πιάτα και πολύ διακριτικοί.
Φεύγοντας, συνειδητοποίησα πόσο ωραία είχα περάσει, ο χώρος και το φαγητό μου έβγαλε μια διάθεση για κουβέντα και ένιωσα μία απρόσμενη ευφορία έχοντας δοκιμάσει ενδιαφέρουσες γεύσεις που κάποιες από αυτές θα μου μείνουν στο γευστικό μου χάρτη και θα τις αναπολήσω σύντομα.
Υ.Γ. Έριξα μια ματιά και στο μενού του brunch και μου κέντρισε το ενδιαφέρον έχοντας κάποια πιάτα λίγο διαφορετικά από τα κλασσικά που πλέον βρίσκουμε σε όλα τα brunchάδικα όπως και το γεγονός πως προσφέρει πρωινό κάθε μέρα μέχρι τις 15.00. Σίγουρα θα πρέπει να επιστρέψω για να το δοκιμάσω!
Κάρολος Μιχαηλίδης _thefoodarchitect_