Η επισκεψιμότητα της εναλλακτικής οδού Αρχελάου στο Παγκράτι έχει ανέβει κατακόρυφα. Λίγο μετά τη «βαβούρα», στο νούμερο 7, συναντάμε το Walla Walla, ένα πολλά υποσχόμενο Wine Bistrot με άποψη. Το menu επιμελείται ο γνωστός Chef του Aleria, Γκίκας Ξενάκης.
«Αραβικό είναι;» ρωτάω τον συνιδιοκτήτη, Νικηφόρο Κεχαγιαδάκη, ο οποίος μας έχει κάνει καλή εντύπωση από το Aleria στο Μεταξουργείο. «Όχι, είναι ένα γλυκό κρεμμύδι που από την Κορσική βρέθηκε στην Αμερική τον 19ο αιώνα και από αυτό πήρε το όνομα της πολιτεία στη Washington όπου παράγονται εκλεκτά κρασιά!», μου απαντάει και μου αλλάζει αμέσως την εικόνα που είχα στο μυαλό μου. Αν και στην αρχή νόμιζα πως είναι αραβικό, μετά σκέφτηκα πως η μεταφορά του κρεμμυδιού είναι όμορφη γιατί παραπέμπει σε ένα ταξίδι ανακάλυψης των διαφορετικών πτυχών του εστιατορίου…
Ο χώρος περιβάλλεται από τζαμαρία, στο κέντρο το μπαρ και στο σύνολο, η αισθητική αποπνέει μοντέρνο ύφος, το ξύλο και οι γήινοι χρωματισμοί βγάζουν ένα minimal ethnic style που δομεί ένα ζεστό mood από την αρχή. «Είναι wine bistrot με Ευρωπαϊκή κουζίνα», μας λέει ο Νικηφόρος. Το menu το έχει επιμεληθεί ο chef Γκίκας Ξενάκης (Aleria).
Ξεκινήσαμε με τη δημοφιλή «Πράσινη Σαλάτα με πορτοκάλι, φουντούκι και κατσικίσιο τυρί» (8 ευρώ). Το πορτοκάλι εξισορροπητικός παράγοντας στην έντονη γεύση του καρυδιού. Νόστιμη συνολικά, αν και θα προτιμούσα να ήταν κομμένα τα φύλλα γιατί ήταν δύσκολα στην κατανάλωση…
Στις επιλογές «To share», διαλέξαμε τα «Σουβλάκια με πάπια» (12 ευρώ) και το «Ζεστό Foie Gras» (14 ευρώ). Τα σουβλάκια πάπιας με μαρμελάδα, κρεμμύδι και gorgonzola είχαν λιτή και περιποιημένη εμφάνιση, κινέζικου στυλ. Αυτό που έκανε τη διαφορά ήταν η gorgonzola, για χάρη της οποίας θα επέλεγα ξανά το πιάτο.
Το foie gras με μαρμελάδα φράουλα και salted peanuts σε brioche ψωμί θα το προτιμούσα λιγότερο «λιωμένο» και πιο πηχτό στην υφή. Η φράουλα παρόλαυτά είναι γνωστή προσθήκη στο foie gras. Εκτός από δροσερός παράγοντας, κρατάει τη σύνθεση πηχτή.
Περάσαμε στα κυρίως πιάτα και επιλέξαμε το «Κότσι αρνιού» (20 ευρώ) και τα «Νιόκι με μανιτάρια» (12 ευρώ). Εντυπωσιακό σε εμφάνιση, το κότσι αρνιού με cake πολέντας, ψητά λαχανικά και σάλτσα δενδρολίβανο ήταν γευστικότατο! Δεν άφησα κομμάτι στο πιάτο! Η sauce του έδινε το fluidity που χρειαζόταν κι έτσι το κρέας δεν ήταν καθόλου στεγνό, που ήταν η ανησυχία μου… Εν αντιθέσει, ήταν ζουμερό και όχι πολύ λιπαρό. Ο πουρές από την άλλη, θα έλεγα πως ήταν περιττός. Θα μπορούσε το side του πιάτου να είναι κάτι διαφορετικό.
Τα νιόκι με μανιτάρια, μαύρη τρούφα και κρέμα από αρσενικό Νάξου ήταν πολύ νόστιμα με πρωταγωνίστρια τη σάλτσα! Η ποσότητα ικανοποιητική.
Κλείσαμε με Pavlova με κρέμα καρύδας, passionfruit και μαριναρισμένες φράουλες (7 ευρώ) και Granache Σοκολάτας με κόκκινα φρούτα και σορμπέ από μούρα (8 ευρώ).
Η σοκολάτα με τα berries είναι από τους αγαπημένους μου γευστικούς συνδυασμούς και χαμογέλασα όταν τα διέκρινα στον κατάλογο. Θα ήθελα βέβαια λιγότερη sauce φρούτων και περισσότερο μπισκότο… Όσο για την Pavlova, δεν παιζόταν!
Στο κομμάτι κρασί, απολαύσαμε ροζέ μπουκάλι Domaine Sainte Marie (Cotes de Provence) που μας πρότεινε ο Νικηφόρος με προέλευση από την Προβηγία. Δροσερό, ανάλαφρο, καλοκαιρινό, ιδιαίτερο. Το Walla Walla φημίζεται για την πλούσια ποικιλία κρασιών που έχει. Για την ακρίβεια, περί τις 800 ετικέτες αριθμεί η λίστα με κρασιά από Ελλάδα και εξωτερικό. Παρόλαυτά, ενημερώθηκα για αυτό κατόπιν της επίσκεψης μου, ενώ θα προτιμούσα να μου είχαν κάνει ένα μικρό tour των ετικετών ή να μου προτείνουν ένα pairing με κάθε πιάτο από την αρχή, δεδομένου πως πρόκειται για “wine bistrot”.
Σε γενικές γραμμές, το wine bistrot Walla Walla είναι πολλά υποσχόμενο και φαίνεται πως γίνεται σοβαρή δουλειά. Ο πάνω όροφος ποντάρω πως θα γεμίσει σύντομα. Τα πιάτα διαθέτουν έναν εξωτισμό και το φαγητό ήταν αξιοπρεπέστατο! Είδαμε διάφορους γνωστούς στο εστιατόριο, με ακριβά και μη γούστα, που σημαίνει πως έχει αρχίσει να ακούγεται στην Αθήνα.
Μου φάνηκε ένα multi culti μενού με πιάτα από τη Γαλλία, την Ιταλία, την Κίνα… Αντιλαμβάνομαι πως είναι η αρχή και πιστεύω πως όσο το γνωρίζει ο κόσμος, θα σταθεί πιο γερά στα πόδια του. Δίνω υπόσχεση πως θα επιστρέψω στο επόμενο διάστημα που θα έχει βρει το δρόμο του…
Γιάννης Πλατής