από τη Μαρία Λουίζα Βαφειαδάκη
Αναλογίζομαι πόσα εστιατόρια αποτελούν σταθερή εγγύηση παρά την πάροδο του χρόνου… Φαίνεται πως εν όψει κρίσης, οι εστιατορικές επιλογές που παραμένουν ανεπηρέαστες ως προς την ποιότητα και το scale τους είναι συγκεκριμένες πλέον… Το Aleria είναι μία από αυτές. Πρόκειται για μια επιλογή με σταθερό αποτέλεσμα παρά το αποτύπωμα της κρίσης. «Το να μπορείς να διατηρείς σήμερα εστιατόριο στην Ελλάδα είναι ηρωική πράξη», μας λέει ο κοσμογυρισμένος ιδιοκτήτης του Aleria, Νικηφόρος Κεχαγιαδάκης.
«Νικηφόρος Κεχαγιαδάκης: Ο χώρος της γαστρονομίας στην Ελλάδα χρειάζεται υποστήριξη καταρχάς από το κράτος και meaningful ενέργειες με αντίκτυπο…»
Το location
Σε ένα μοναδικό νεοκλασικό κτήριο στην οδό Μεγάλου Αλεξάνδρου στο arty Μεταξουργείο στεγάζεται το Aleria, ένα εξίσου νεοκλασικό εστιατόριο με αριστοκρατική αύρα και σπιτική ατμόσφαιρα. Ο χώρος άνετος, καλαίσθητος και elegant. Συμφωνώ με τον όρο «αστικός πολιτισμός υψηλής αισθητικής» που διάβασα (πηγή: andro.gr). Ο όροφος ήταν γεμάτος, fully booked και διακρίναμε αρκετούς τουρίστες και ξένους, κυρίως ασιατικής καταγωγής.
Στο χώρο του Aleria, μου έρχεται στο μυαλό η νεοκλασική Αθήνα που όλοι αναπολούμε…
Ο maître από πάνω μας κυριολεκτικά για να μας ενημερώσει για το περιεχόμενο του καταλόγου και με γνώσεις, ένας συνδυασμός που δύσκολα συναντάς πια ακόμα και στα καλύτερα και πιο ακριβά εστιατόρια. Μας συμβούλεψε να επιλέξουμε το Tasting Menu II (72 ευρώ το άτομο) με 7 πιάτα έναντι του Tasting Menu I (55 ευρώ το άτομο) 5 πιάτων για μια ολοκληρωμένη εικόνα. Στη συνέχεια, ο sommelier μας συμβούλεψε για τον πλούσιο κατάλογο κρασιού.
Το ξεκίνημα
Ξεκινήσαμε με χορτόπιτα με άγρια χόρτα, φέτα, φύλλο. Minimal παρουσίαση μεν, γευστική δε. Η ποσότητα του πιάτου ήταν όση χρειαζόταν ποσοτικά, προκειμένου να μην προκαλέσει κορεσμό. Ακολούθησε η «Παλαμίδα» με αχινό, ρίζες και crumble ψωμιού. Ακόμα μία minimal προσέγγιση σε παρουσίαση και ποσότητα, αλλά πάλι η δυναμική γεύση αναπλήρωσε το τυχόν κενό. Η «αλά sashimi» παλαμίδα μου φάνηκε πως επρόκειτο για εκλεκτής ποιότητας…
Αποκορύφωμα
Ακολούθησε το αποκορύφωμα του γεύματος με διαφορά, το μοναδικό «Ταρτάρ Γιουβαρλάκι» με μοσχάρι Ω3, άνηθο και αυγολέμονο. Από την παρουσίαση του πιάτου κατάλαβα πως με περίμενε κάτι συναρπαστικό. Δεν διαψεύστηκα. Ο συνδυασμός αχτύπητος, το ταρτάρ πολύ νόστιμο. Τόσο όσο.
Αναμφισβήτητα, το “Ταρτάρ Γιουβαρλάκι” πρόκειται για το signature πιάτο του chef του Aleria, Γκίκα Ξενάκη.
Τα υπόλοιπα “Κυρίως”
Συνεχίσαμε σε αλμυρό μοτίβο με Μπαρμπούνι με φασόλια, πορτοκάλι και αγκινάρα. Το στήσιμο εντυπωσιακό, το πιάτο χρωματιστό. Θα το προτιμούσα λιγότερο αλμυρό, ευτυχώς η sauce είχε γλυκιά υφή και ισορρόπησε εν τέλει το γευστικό αποτέλεσμα. Επιπλέον, το κεφάλι του μπαρμπουνιού που ονειρευόμουν γιατί ως γνωστόν, πρόκειται για το δυνατό σημείο, απουσίαζε από το πιάτο.
Κατόπιν, ήρθαν οι «Πατάτες στη Στάχτη» με άγρια μανιτάρια, μαύρη τρούφα και καπνιστή γραβιέρα Νάουσας. Το συγκεκριμένο πιάτο θεωρώ πως ταίριαζε γευστικά να σερβιριστεί σε σειρά μεταξύ ταρτάρ και μπαρμπουνιού. Το προσωπικό πολύ ευγενικό και εξυπηρετικό, μόνο θα προτιμούσα να είχε κρατήσει μια διακριτική απόσταση για περισσότερο privacy κατά τη διάρκεια του γεύματος. Στη συνέχεια, ο Νικηφόρος 
Κεχαγιαδάκης επέλεξε να μας παρουσιάσει το «Παστίτσιο» που προσφέρεται ως πιάτο στο a la carte menu (16 ευρώ τιμή πιάτου). Χοντρό μακαρόνι, ουρά μόσχου και μανιτάρια. Κλασσικό, ακαταμάχητο. Σύμφωνα με το μενού, το τελευταίο κυρίως πιάτο ήταν αρνάκι σιγοψημένο. Παρόλαυτά, μας παρουσίασαν το a la carte πιάτο «Ορτύκι» με φάβα, αχλάδι και κόκκινο λάχανο (22 ευρώ τιμή πιάτου). Ομολογώ πως σε εκείνο το στάδιο είχα χορτάσει και το θεώρησα αχρείαστο μετά το «Παστίτσιο». Τα ορτύκια μου φάνηκαν παραπάνω crunchy από όσο θα τα ήθελα…
Sweet Touch
Ως επιδόρπιο, ο chef μας κέρασε ένα «Ραβανί» που αποτελείτο από φρέσκια βανίλια, μάνγκο και γλυκάνισο, το οποίο έδεσε χρονικά πολύ ωραία και με δρόσισε προσφέροντας μου μια αίσθηση ανανέωσης. Το πιο γλυκό κλείσιμο ήταν αυτό της «Σοκολάτας Valrhona» με αλμυρή καραμέλα, τόνκα και μπανάνα.
Το αποτέλεσμα
Σε γενικές γραμμές, μείναμε ευχαριστημένοι με την εμπειρία μας και περάσαμε μια ευχάριστη βραδιά. Το Aleria αποτελεί σταθερά μία από τις κορυφαίες επιλογές της Αθηναϊκής εστιατορικής σκηνής.
Ο chef Γκίκας Ξενάκης έχει επιλέξει τη μοντέρνα ελληνική κουζίνα και την προσεγγίζει με λεπτότητα και γευστικό βάθος.
Τελικά, η κουζίνα του Γκίκα Ξενάκη είναι προσιτή αλλά και φιλοσοφημένη, με βιωματικές γεύσεις που κατατάσσουν την ελληνική παραδοσιακή κουζίνα στο σκηνικό του fine dining. Κατά την άποψη μου, πως δικαίως θεωρείται ένας από τους πλέον ικανούς εκπροσώπους της Νέας Ελληνικής Κουζίνας. Μάλιστα, φέτος το Aleria κατέκτησε τον πρώτο του Χρυσό Σκούφο. Με φινέτσα , ο Ξενάκης επιλέγει μείξεις υλικών επιδεικνύοντας ένα γευστικό βάθος και συνδέσεις με τη γευστική κληρονομιά μας, που απ ότι φαίνεται κερδίζει τόσο το εγχώριο, αλλά και διεθνές περιβάλλον.