από τη Μαρία Λουίζα Βαφειαδάκη
Είχαμε χρόνια να την επισκεφτούμε και αναρωτιόμασταν σε τί στάδιο βρίσκεται, μιας και μετά το “μπαμ” που είχε γίνει πριν μερικά χρόνια με το άνοιγμα διατηρεί μία low profile στάση, σαν να ξέρει πλέον καλά ποια είναι και τί θέλει. Η Cookoovaya εφαρμόζει τη φιλοσοφία της συνεταιριστικής κουζίνας. 5 κορυφαίοι chefs, οι Σπύρος και ο Βαγγέλης Λιάκος (ex Travolta, ex Base Grill), Μάνος Ζουρνατζής (Cucina Povera), Περικλής Κοσκινάς (ex Mylos, ex Alatsi), Σπύρος Παυλίδης (ex Vezene) και ο Michelin Νίκος Καραθάνος (ex Hytra) έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους για ένα κοινό αποτέλεσμα.
Η Cookoovaya αποτελεί ζωντανό παράδειγμα του πώς η ομαδική δουλειά σε μια κουζίνα είναι τελικά εφικτή, αφήνοντας στην άκρη εγωισμούς.
Τα πρώτα
Ο Περικλής Κοσκινάς μας είχε έτοιμο μενού-πρόταση και με μία παραλλαγή το τηρήσαμε πιστά. Τα πρώτα: Ταρτάρ τόνου με κόλιαντρο, καβουροσαλάτα, αβοκάντο και πατατάκια (19,50€) και Σαλάτα με ψητή γαρίδα γάμπαρη Αμβρακικού φινόκιο, σπανάκι, πορτοκάλι και σαλάτα αγουρίδας (19€). Απολύτως εύστοχα τα παντρέματα γεύσεων.
Ένα μωσαϊκό συστατικών που συνέθεταν έντονες γεύσεις που θα τις ξαναδοκιμάζαμε.
Το μεν ταρτάρ τόνου με τα πατατάκια είχε ωραία παρουσίαση και εξίσου ωραία γεύση και υφή. Το δε πορτοκάλι έδινε ένα δροσερό touch που ήταν ό,τι έπρεπε στο καθαρό κρέας της γαρίδας.
Για κρασί, διαλέξαμε Λημνιό, Κτήμα Γκιρλέμη ποικιλία Δομοκού 2017. Μία safe επιλογή ροζέ, αλλά όχι κάτι to write about…
Χώρος και Ατμόσφαιρα
Καθώς περιμέναμε τα κυρίως, παρατηρώ το χώρο. Άνετες καρέκλες σκηνοθέτη με χαμηλή πλάτη, μοντέρνος φωτισμός σε σχήμα κύβου, ξύλο, και ψηφιδωτό ζωγραφισμένο στο πάτωμα, συνθέτουν μια 60s Αθήνα, με μια νέο-αστική αύρα και με μια πιο low-profile κοσμικότητα. Η καρδιά του χώρου, η κουζίνα. Open Kitchen σκηνικό, ακριβώς μπροστά μας μαγειρεύονται όλα.
Ένα επιτελείο μαγείρων που συνυπάρχουν αρμονικά για να καταλήξουν σε ένα “σοφό” αποτέλεσμα.
Πίσω από τον πάγκο, διακρίνουμε τους Σπύρο Παυλίδη και Μάνο Ζουρνατζή, οι οποίοι έχουν φορέσει την ποδιά και καθοδηγούν την ομάδα.
Ακούμε Αγγλικά, Γαλλικά και business ορολογίες και η ατμόσφαιρα αποπνέει ένα κοσμοπολίτικο στοιχείο το οποίο σε παρασύρει και έχεις την αίσθηση πως μπορεί και βρίσκεσαι κάπου στο εξωτερικό…
Τα κυρίως
Έτοιμο το φρέσκο χταπόδι στα κάρβουνα με τη φάβα Σχοινούσας και το γλάσο ξυδιού (18€). Το πιάτο είχε πολύ ωραία χρώματα, κόκκινο, καφέ και πράσινο που σε καλούν να το δοκιμάσεις. Η υφή της φάβας πηχτή, που μας αρέσει. Το χταπόδι grilled όσο θέλουμε, και το λεπτοκομμένο κομμάτι τηγανιτού κολοκυθιού είναι η “άταχτη” νότα του πιάτου. Δεν έμεινε κομμάτι ! Το συγκεκριμένο πιάτο πρέπει να είναι ιδιαίτερα δημοφιλές, αφού το είδαμε να σερβίρεται και στα διπλανά τραπέζια…
Συνεχίσαμε με Διάφραγμα με πουρέ από μανιτάρια και άγριο, μαύρο ρύζι (25€) και Μάγουλα σιγομαγειρεμένα με καρότα, κοκάρια, εστραγκόν και πουρέ πατάτας (24,50€).
Κάθε μπουκιά και μία απόλαυση!
Το νόστιμο και καλομαγειρεμένο φαγητό μας χάρισε ενεργητικότητα και ανέβασε τη διάθεση μας στα ύψη! Στο διάφραγμα, το ρύζι μας άρεσε που ήταν μαύρο και crunchy. Το δε κρέας ωραία ψημένο και η sauce μανιταριών πολύ νόστιμη. Υποκλιθήκαμε στα “Mάγουλα“, όπου κάθε μας μπουκιά άγγιζε την “τελειότητα“.
Οι ποσότητες των πιάτων ήταν γενναίες για δύο άτομα. Κάθε πιάτο μπορεί να το μοιραστεί άνετα μια οικογένεια των 4.
Sweet Finale
Κι εκεί που νομίζαμε πως τα είχαμε φάει όλα, μας προσφέρουν 3(!) γλυκά για δοκιμή. Εκμέκ (12,50€), Τάρτα αχλάδι με καραμέλα βουτύρου και παγωτό βανίλια (12,50€) και Προφιτερόλ με παγωτό φυστικοβούτυρο και ζεστή σοκολάτα (12,50€).
Η αλήθεια είναι πως θα μπορούσε να είναι πιο οικονομικό από περίπου 80€ το άτομο -έχει κατηγορηθεί από την κοινή γνώμη ως “ακριβό” για τα σημερινά δεδομένα- αλλά δεν νιώσαμε άσχημα για τον παράγοντα τιμή…
Το motto “Wise Cuisine” πηγάζει από το sophistication και το μυστήριο που κρύβουν οι γεύσεις.
Το motto του εστιατορίου “Wise Cuisine” προκύπτει, θεωρώ, από το sophistication των γεύσεων που εκτός από γευστική δύναμη, κρύβουν ένα μυστήριο που τελικά μας αρέσει…