από τη Μαρία Λουίζα Βαφειαδάκη
«Χρειάζεται να κλείσετε τραπέζι αρκετές εβδομάδες πριν!» μας έλεγαν. «Πρόκειται για το πιο περιζήτητο εστιατόριο στη Μαδρίτη! Σε αυτό πάνε οι Beckams, ο Cristiano Ronaldo, η Rita Ora και διάφοροι αντίστοιχοι παράγοντες της παγκόσμιας κοσμικής σκηνής. Άνοιξε και στο Mayfair στο Λονδίνο πριν ένα μήνα.».
Φτάσαμε στη Salamanca της Μαδρίτης, το αντίστοιχο Canary Wharf “City” του Λονδίνου και η ουρά έξω από το Amazonico ήταν διακριτή μέτρα μακριά. Όντως, έπρεπε να κάνουμε κράτηση μέρες πριν.
Αισθητική & Ατμόσφαιρα
Μπαίνοντας μέσα, αντιλαμβάνομαι αμέσως το τροπικό rainforest theme από το οποίο πήρε το όνομα του το εστιατόριο. Βελούδινες emerald & κόκκινες καρέκλες, ταβάνι από τροπικά φυτά, εντυπωσιακά chic μοντέρνα φωτιστικά σε κάθε τραπέζι, καλάθια με εξωτικά φρούτα, παγώνια-γλυπτά δίπλα στο bar και μια χρυσή καμηλοπάρδαλη-έργο τέχνης δεσπόζει απέναντι από το τραπέζι μας. “Rainforest chic” θα περιέγραφα το κλίμα.
Απ’ ότι μαθαίνω, το interior design είναι project γνωστού Ισπανού decorateur ονόματι Lazaro Rosa-Violan, ο οποίος προτιμάει «να δημιουργεί ατμόσφαιρες παρά χώρους». «Εφόσον όλα είναι σε αρμονία – η γεύση του φαγητού, η μυρωδιά του χώρου, οι ήχοι – δημιουργείται ένα θετικό συναίσθημα και επιτυγχάνεται ο στόχος», έχει δηλώσει στα ισπανικά Μέσα.
Ο χώρος
Μέχρι να βρούμε το τραπέζι μας, κάναμε ένα μικρό tour στο χώρο. Στα αριστερά μου, δεσπόζει το open kitchen: ψάρια τεραστίων διαστάσεων μαγειρεύονται στη φωτιά κι ένας μάγειρας από πάνω τα επιβλέπει, παν-νόστιμα στην όψη κρέατα ψήνονται στα κάρβουνα, juicy ανανάδες στριφογυρίζουν όπως ο γύρος και τους «ζωγραφίζουν» με πινέλα από ρούμι.
Στα δεξιά μου το περιβόητο Περουβιανό Sushi Bar από τον Itamae Massanori Miyamoto και δίπλα του ένα ενυδρείο με εξωτικά ψάρια (από τον Αμαζόνιο;).
Μπροστά από το Sushi Bar, ο χώρος είναι αφιερωμένος αμιγώς σε ποτά και cocktails… Όπως ήταν αναμενόμενο, γεμάτος.
Σε αυτό το μεγαλείο του μαξιμαλισμού, σου δημιουργούνται αυτομάτως οι ανάλογες προσδοκίες…
Η κουζίνα
Τελικά το Amazonico δεν είναι αμιγώς εστιατόριο, αλλά ένας πολυχώρος ανθρώπων, συναισθημάτων, αρωμάτων, αισθητικής… Η κουζίνα ένα blend: γαστρονομικές προτάσεις εμπνευσμένες από την Ασιατική και Μεσογειακή κουζίνα με αναφορές στη Βραζιλιάνικη γαστρονομία, από όπου κατάγεται ο Chef του Amazonico, Sandro Silva. Το μενού έχουν επιμεληθεί ο ίδιος και η οικονομολόγος σύζυγος του, Marta Seco. Θεωρούνται οι πιο γνωστοί restaurateurs της Ισπανίας με κύριο επενδυτή το τουρκικό Dogus Group στου οποίου το επενδυτικό portfolio συγκαταλέγονται εστιατόρια όπως το Roka, Zuma, Coya, Nusret κ.ά.
Τα πιάτα
Κατευθείαν στο ψητό… Για κυρίως πιάτα, επιλέξαμε Beef Tenderloin (33€), μαριναρισμένο Black Angus Skirt Steak από τη Nebraska της Αμερικής (32€) και το φημισμένο Red Angus Picanha (28€) με προέλευση από τη Βραζιλία.
Συνοδέψαμε τα κυρίως πιάτα με Wok vegetables (2 πιάτα x 22€ έκαστο).
Για κρασί επιλέξαμε λευκό Albarino Do Ferreiro με προέλευση από τη Γαλικία (13€).
Κλείσαμε με πρωτότυπο και νόστιμο επιδόρπιο Grilled ανανά με corn cake και παγωτό καρύδα (10€).
Συμπέρασμα
Παρότι εντυπωσιάστηκα θετικά από το μαξιμαλισμό και τη ζούγκλα του happening & η ατμόσφαιρα ήταν εύθυμη, το φαγητό δεν φάνηκε εν τέλει άξιο των προσδοκιών που μας δημιουργήθηκαν. Μάλιστα, εσκεμμένα επιλέξαμε κρέας έναντι ψαριού, αφού για αυτό φημίζεται το εστιατόριο. Το “distinctive culinary experience” για το οποίο παραμιλούν τα ισπανικά και πλέον βρετανικά Μέσα δεν το εισπράξαμε απόλυτα. Οι ποσότητες ήταν αρκετά μικρές και η γεύση δεν ήταν αυτή που περίμενα…
Δεν υπήρχε κάτι το τόσο ιδιαίτερο που να δικαιολογεί το χρηματικό τίμημα της εμπειρίας του Amazonico. Δεν βοήθησε το γεγονός ότι μετά από 1.5 ώρα ο σερβιτόρος μας προειδοποίησε -σχεδόν απειλητικά- πως σε 20 λεπτά θα έρθει η επόμενη κράτηση… Αισθανθήκαμε αρκετά αναλώσιμοι και ασήμαντοι… Το ταξίδι του Αμαζονίου δεν μας συγκίνησε ιδιαιτέρως αλλά ευτυχώς… «υπάρχουν και άλλου πορτοκαλιές».